Vandaag gereden naar ons tweede adresje. Onderweg nog een stop Deruta en Todi. Deruta is een keramiekstadje, Todi een stadje waarvoor je eerst 320 trappen moet beklimmen. In de zon. Bah. Maar het uitzicht was er wel mooi.
In één van de keramiekwinkeltjes in Deruta was er een man een keramiekstuk aan het beschilderen. We keken toe met de nodige wauws en toen vroeg ik "So, can I try it now?"
Al lachend gezegd natuurlijk. Maar de meneer veerde meteen recht en zei "Of course!"
Uh? Wat? Ik met mijn groot bakkes weer. En daar zat ik dan, een beetje keramiek te schilderen. Nauwkeurig, binnen de lijntjes, want het zou later niet voor minder dan 100 euro verkocht worden.
De meneer vond het goed gedaan, gelukkig. Hij zei dat ik een vaste hand had, yes!
Nu zijn we voor 4 dagen op een ander adresje. Bij het vorige hadden we het wel een beetje gezien. Het was er niet slecht, maar een beetje chaotisch soms. Met een paar schoonheidsfoutjes. Gelukkig wordt het vanaf nu waarschijnlijk alleen maar beter, hier ziet het er veelbelovend uit en ons volgende adresje wordt er ééntje waar we al twee keer geweest zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten