'k Heb jullie nodig, lezertjes.

De blog Wordgasm heeft een verleidelijk aanbod: je mag een van de auteurs worden. Ik zeg 'je', want ja, ook jij kan daar schrijven! Waarover en wanneer, dat bepaal je helemaal zelf. Als je er meer over wil weten, this (vaste auteur worden) or this (een-, twee- of driemalig een tekstje inzenden) is the place to be!

Ikzelf dacht meteen: ja, ik doe dat! Maar dan begon het getwijfel. Ik heb mijn handjes al vol genoeg met dit hier, een tweede blog vraagt tijd. Een andere fundamentele vraag is waarover ik zou moeten schrijven. Alles kan en alles mag, dat weet ik. Maar ik denk dat het het makkelijkst is als ik een duidelijke grens stel tussen Wordgasm en Het mag geen naam hebben, mocht ik voor beide sites bloggen.

Anekdotes zoals in mijn allereerste blogs op Wordgasm en onsamenhangende berichtjes zoals dit hier op Het mag geen naam hebben? Of één bepaald aspect uit mijn leven op Wordgasm (welk aspect dan?) en de rest hier? Of net iets waarover ik hier nooit praat op Wordgasm? Ik weet het niet.

Ik vraag hier regelmatig jullie mening, interactie is leuk en alles. Jullie gaven veel bruikbare tips over mijn kapsel (het is Optie 5 geworden, tot het een centimeter of twee langer is dan nu. Dan ga ik naar een kapper/Germaine die het moet redden) dus laat jullie hier ook maar eens gaan! Willen jullie mij zien bloggen op Wordgasm? En zo ja, waarover?

Kapselblunders

Ik heb er lang over gedaan, maar eindelijk vond ik een kapper waarbij ik me op mijn gemak voelde. Geen geschreeuw in mijn hoofd ("Neeee! Niet zo veel!"), hij deed precies wat ik vroeg (nog net niet met de meetlat erbij) en geen smalltalk maar een vrij persoonlijk gesprek. Allez, geen filosofische gedachten, maar ik moest niet over Kate Ryan praten om ijzige stiltes op te vullen.

Wat ik vraag bij de kapper is ongeveer altijd hetzelfde: opknippen, geen te korte stukken in de laagjes en zo weinig mogelijk eraf (een paar centimeters).

Neen, geen drastische verandering voor mij. Tuurlijk heb ik al gerebelleerd, zo in mijn jonge jaren, bijvoorbeeld die keer dat ik in de kapperstoel schrok van mezelf toen ik zei: "Een carré!". Spijt dat ik daarvan had! Of die keer dat ik mijn haren (zelf) blond wilde kleuren. Het werd niet blond maar oranje (wortel) en ik zat diezelfde dag nog bij de eerste de beste kapper. Resultaat: oranje met blonde mèches erin.

Ja, dan wil je wel graag een beetje standvastigheid. Ik varieerde wel lichtjes, bijvoorbeeld rechte froe/schuine froe, maar mijn haar moest lang én bruin blijven.

Zo ook gisteren. Ik was er eigenlijk al niet meer zo gerust in toen de kapper mij Elke noemde. Maar hij deed dat goed, het knippen. Mijn haar bleef mooi lang, de kapotte puntjes gingen eraf. Tot de froe aan de beurt kwam. Ik had gezegd dat ik geen rechte froe meer wilde, maar een schuine. Eentje die vertrekt van mijn wenkbrauw en dan zo *getoon* naar beneden verderloopt.

Om froefroes te knippen, draait G. de stoel altijd om, zodat ik niet in de spiegel kijk. Hij ziet dat dan beter, maar ik zie dan niks. En dan... Ach, ik stop met rond de pot draaien, hier zijn de foto's.

Bij een asymmetrisch kapsel hoort een asymmetrisch gezicht.

De froe is dan misschien wel lelijk (ja, houd u vooral niet in mensen, u mag dat zeggen. Ik kijk al uit naar de comments), tal van variatiemogelijkheden zijn er wel. Aangezien ik vrij radeloos ben, stel ik u de mogelijke opties voor, waarna u kan stemmen op de optie die u het meest aanstaat.

Optie 1: Normaal.

Op foto 1 en 2 laat ik het gewoon hangen zoals het is. Het kortere stuk boven het gedeelte tussen mijn wenkbrauwen is vrij opvallend. Als ik het zo laat, is het de bedoeling dat mevrouw froe er tegen maart al wat treffelijker uitziet, Germaine de stukjes ongeveer gelijk knipt en ik gewoon een maand er een beetje niet mooi heb bijgelopen.

Optie 2: Haarlak

Het volgende vind ik momenteel de meest esthetisch geslaagde optie. Maar ik zal u eens iets vertellen: Dat valt niet vanzelf zo. Haarlak, inderdaad. Maar ik heb weinig en dun haar, dus haarlak blijft zo ongeveer een uurtje of twee houden. En het ziet er ook altijd vettig uit zo. Verder ben ik niet echt de persoon die een bus haarlak standaard in haar handtas heeft zitten.

Optie 3: Warrig
Er een keer of honderd per dag in wrijven, en dan het geluk hebben dat het er een beetje warrig uitziet. Of gewoon belachelijk, dat kan ook.

Optie 4: Een speldje

Een speldje voor het stuk dat iets langer is dan het kortere. Maar zeg nu zelf: dat trekt gewoon op niks.

Optie 5: Alles naar achter.

De simpelste oplossing: een maand lang geen froe. Maar ik vind dat bij mezelf niet mooi, zo veel voorhoofd.

Wat gebeurt er met Ilses haar? Stemmen maar!