zondag 30 januari 2011

Kleine grote zus.

Germaine heeft mijn blogs nog eens gelezen. Dat doet ze niet zo vaak. Ze heeft ze ook niet allemaal gelezen, en ik kan haar geen ongelijk geven (het zijn er al 100+). Ze leest ook niet graag, bijna ironisch om mij dan als zus te hebben. We hebben dan ook altijd al het vermoeden gehad dat Germaine van de melkboer is.

Dus, Germaine heeft énkele van mijn blogs herlezen. Uiteraard, natuurlijk, vanzelfspekend alleen de blogs met het label 'Germaineke'. Volgens haar is het al te lang geleden dat ik dat labeltje nog eens gebruikt heb, wat schandalig is, want ze vindt zichzelf namelijk nogal vermeldenswaardig. Een beetje narcisme is haar niet vreemd. Maar groot gelijk hoor, Germaineke!

Ik heb een goede band met mijn zus. Ze weet zowat alles over mij, en ik mag hopen dat dat omgekeerd ook zo is. (Germaine?:p) Ik vind het leuker om wel een zus te hebben dan geen zus. Ik herinner me nog dingen uit mijn enig-kindperiode, en Germaine zorgde van in het begin voor een beetje meer leven in de brouwerij.

Mensen zijn vaak jaloers op onze zussenrelatie. En terecht! Maar zijn wij altijd zo close geweest? Euh... Naah. Ongeveer van Germaines tweede tot haar negende levensjaar, hebben we elke dag ruzie gemaakt. Pas op mensen, dit is geen overdrijving. Ik bedoel ook wel echt élke dag. We stonden bekend als de ruziezusjes, Germaine en ik. Mensen wilden ons niet (samen) in hun buurt, omdat we elkaar na drie minuten al in de haren vlogen.

Denk daar maar eens over na. Wij hebben letterlijk moeten vechten voor onze sterke band, en dat gevecht begon z'n vruchten af te werpen toen Germaine negen à tien was. Nu is ze dertien.

Vaak zeggen mensen dat we zo verschillend zijn. Germaine heeft donkere haren, ik lichte. Zij is groot (vanuit mijn standpunt:p), ik ben klein. Ze is een tiener, ik ben volwassen (of zoiets). Ze houdt van wetenschappen, ik van taal. Germaine is goed in sport, ik in muziek. Ze houdt van jeans en sportieve kleding, ik van jurkjes en bloemetjes.

We zijn zo anders, maar toch ook weer hetzelfde. We zijn yin en yang.

Germaineke, Dina, mijn kleine grote zus. Ik zie je graag, maar dat weet je. Zusjes voor altijd!

zaterdag 29 januari 2011

donderdag 20 januari 2011

Kleine Ilse kan mij krijgen

Ik heb het wel al eens vermeld op mijn blog, en de mensen die ik IRL ken, is het vast ook niet ontgaan. Maar vandaag wordt de dag waarop ik mezelf out.

Ik ben klein. Ja, jij bent vast ook niet van de grootste, ik weet het. Maar ik ben kleiner. Ik ben 1m55.

Lengte maakt totaal niet uit, ik weet dat. En ik vind dat ook. En toch is die lengte al een issue geweest in mijn leven. Want doordat ik klein ben, ben ik niet-gemiddeld. Anders. Eigenlijk is iedereen anders, dus zo speciaal is dat niet, maar ik ben precies nog een beetje anderser dan de rest.

Wat natuurlijk de nodige opmerkingen met zich meebrengt. En 't is niet dat ik niet tegen een opmerkingetje kan hoor, verre van. Ik lach zelf al eens met mijn anderhalve meter. Maar mensen, besef dat jij niet de eerste bent die zoiets zegt. Er zijn er je al ongeveer duizend voorafgegaan.
"Gij zijt wel klein hè".
"Neem jij maar een schoen met een hakje, dat mag wel hè."
"Hoe groot? 1m55? EEN METER VIJFENVIJFTIG?"
Een gevaar voor de maatschappij, ik weet het.

Al heel m'n leven. Nu is het alweer eventjes geleden eigenlijk, ik zit vast in een grote periode of zo. Maar ik heb echt al opmerkingen gekregen die ik niet fijn vond. Minachtend, of zelfs kwetsend. Het klein zijn heb ik zelf nooit erg gevonden, maar mensen zouden je zo een complex aanpraten met hun (niet eens altijd slecht bedoelde) opmerkingen.

Troostend zeggen ze dan dat jongens dat ge-wel-dig vinden, zo'n klein en schattig meisje. Jaja, ik ben echt zo geliefd bij het mannelijke geslacht dat er al facebookgroepen zijn met de naam "Kleine Ilse kan mij krijgen". En goed dat die het doen!

Of the all time question: "Wil je niet liever wat groter zijn?" Een jaar of drie geleden had ik zeker ja gezegd. Nu zeg ik van niet. En dan zijn mensen verwonderd hè! Maar het hoort gewoon bij me. Ilse die niet klein is, dat past niet.

En maar goed ook. Ik blijf gewoon mezelf, voor altijd. En da's anderhalve meter plezier.

dinsdag 11 januari 2011

Kenmerkenlijstje

Athea blogde daarnet over haar eisenlijstje voor een toekomstig lief. Ik vond het wel leuk om zo'n lijstje van iemand anders te lezen, en begon na te denken over wat ik eigenlijk wil in een toekomstig lief. Ooit hè, over vier jaar misschien;).

Had je me dit een jaar of drie, vier geleden gevraagd, ik had je zonder 3 seconden te aarzelen een heel lijstje opgesomd. Een lijstje vol uiterlijke kenmerken, welteverstaan. En dat lijstje wil ik jullie uiteraard niet besparen.

-Hij moet blond tot donkerblond zijn.
-Het liefst bruine ogen.
-Lengte: ongeveer 1m75 tot 1m80.
-Hij moet gespierd zijn!
-Hij moet grappig zijn.
-Hij mag niet roken.
-Hij moet vier kinderen willen.
-Hij moet even oud zijn als ik.
-Hij moet muziek spelen: gitaar (kan ik niet), piano (vind ik sexy) of cello (kan ik niet en vind ik sexy).
-Hij moet een naam hebben die bij de mijne past. Bij voorkeur Daan.

Absurd hè. Ik weet het. Volgens mij bestaat hij niet eens. Gelukkig heb ik nu niet meer zo'n lijstje nu. Ik zou eigenlijk al serieus moeten nadenken, over uiterlijke kenmerken dan. Vroeger vond ik blonde, niet te grote jongens superknap, nu vallen mij vooral grote, stoerdere jongens op. Smaken veranderen, zeker?

Het lijstje nu:

-Hij moet groter zijn dan ik. Geen issue, ik ken geen jongens die (iets meer dan) anderhalve meter groot zijn.
-Gespierd is leuk, maar belangrijker: geen buikje!
-Hij moet kaas lusten. Net nu jullie dachten dat mijn absurde eisen eruit gegroeid waren, ha! Ik ben dol op kaas en in zowat elk lievelingsgerecht van mij zit kaas. Ik heb géén zin om voor hem apart te koken.
-Humor is belangrijk, maar hij hoeft geen komiek te zijn.
-Geen roker, bij voorkeur. Ik rook zelf ook niet.
-Hij hoeft nog niet over kinderen na te denken.
-Leeftijd... Pff, hij mag niet op pensioen zijn?
-Muziek spelen en creatief zijn is tof, omdat dat mijn interesses zijn. Gelukkig heb ik ook nog andere interesses;).
-Hij moet om kunnen gaan met mijn vrouwelijke variant op bindingsangst. En vooral: hij moet die bindingsangst kunnen laten verdwijnen uiteindelijk, misschien vrij belangrijk...

Goh, nu heb ik hier een lijstje, maar gedetailleerd (behalve de kaas en het buikje) is het eigenlijk niet. Ik zou eens kunnen nadenken over de perfecte man, zowel uiterlijk als innerlijk. Maar volgens mij gaat dat énorm vervelen, zo'n man die alles heeft en doet wat je wil. Perfectie is saai, ik streef die zelf ook niet na. En ik denk dat 'verliefd op hem worden' als eis al moeilijk genoeg wordt.

woensdag 5 januari 2011

Klein jaaroverzichtje van 2010

2010 was het jaar waarin

-ik voor het eerst met vrienden op reis ging met de auto.
-ik mijn koeienfiets terugvond.
-kotgenote D. wegging en kotgenote L. bij ons introk.
-ik mijn achttiende én negentiende verjaardag vierde!
-we nieuwe buren op kot kregen.
-ik mijn eerste tweet plaatste.
-ik stopte minderde met nagelbijten
-ik niet verliefd werd.
-ik mijn ligamenten scheurde.
-ik een recordaantal examens aflegde.
-ik zangeres werd in een (kuch) bandje (kuch).
-ik vrijwillig ging lopen. En dat nog leuk vond ook.
-idem met zwemmen.
-mijn hond knuffeliger dan ooit deed. But I don't mind!
-ik één jaar blogde op deze site.


2011 wordt het jaar waarin

-ik voor de eerste keer naar Amerika ga. Vegas, here I come!
-mijn vissenfiets (vroegere koeienfiets) een nieuw laagje krijgt.
-er talloze Ilsetweets zullen volgen. #twitterrules
-ik zal stoppen met nagelbijten. For real.
-ik verwonderd zal zijn als ik wél verliefd word, en niet rouwig indien niet.
-ik hoop wat meer dan twee keer te repeteren met het bandje;)
-ik opnieuw wil gaan lopen. Of dansen misschien.
-idem met zwemmen.
-hetmaggeennaamhebben stopt. Denk ik. Als het mij ooit lukt om afscheid te nemen van dit alles, snif.
-ik -eindelijk, echt- een keyboard zal kopen en lessen zal nemen.
-ik eigenares word van een spiegelreflexcamera. Tips zijn altijd welkom!
-ik nog zal genieten van het bloggen, en jullie hopelijk ook van het lezen.