Kijk eens aan

Ongeveer een maand voor ik ging studeren had ik een droom. Ik zat in een soort aula zat en leerde een meisje kennen: Emma. Ze werd mijn beste vriendin.

Toen ik wakker werd stelde ik mij er geen vragen bij. Ik dacht er zelfs een tijdje niet meer aan.

Tot daarnet. Ik herinnerde me de droom, en besefte dat ik inderdààd wel wat tijd doorbreng tegenwoordig met een zekere Emma (ik schreef er al over in de vorige berichten).

Toeval? Dacht het niet.

Kwartiertje uit het leven gegrepen

Of even in het hoofd van Ilse deze dagen...

Bruin stiftje nemen (namen van personen).
De naam van de persoon die een artikel schreef opschrijven.
Rode pen vastnemen (titels).
Opkijken.
Denken: "Zou ik eens naar beneden gaan?"
"TEKST VAN" schrijven (in het rood) voor de naam.
Naar beneden gaan.
Senseo-apparaat aanzetten.
Denken aan mensen die verslaafd zijn aan cafeïne.
Chocomelk maken.
Tevreden zijn omdat ik een duracellmoment voorkomen heb.
Me afvragen waarom mensen "mijn eigen" zeggen en niet "mezelf". Ik zeg "mezelf". Altijd.
Naar boven gaan.
Niet kunnen studeren omdat de chocomelk nog niet leeg is.
Denken: "Ik word gek."
Beginnen lezen wat er in het artikel staat.
Balen omdat er in chocomelk ook cafeïne zit (huh?!).
Denken aan het feit dat ik vroeger nooit een fopspeen gehad heb, en er nu ééntje naast mij ligt.
Verder lezen Ilse!
Denken: "Dit is zo veel!" (zo'n - ja zo'n, niet zulke! - honderd keer per dag)
Een vlechtje maken met een loshangend lokje.
Ermee stoppen omdat mijn haar vettig is.
In bad willen met Emma.
Nog niet in bad mogen van mijn eigen.
Die man z'n artikel moeilijk vinden.
NTB even niet meer beschouwen als mijn lievelingsvak.

Kiwi

Gisteren was ik, samen met pakweg 1464041 mensen, naar De Slimste Mens aan het kijken.
Bij één van de fotorondes zagen we Bumba met zijn vogel: Kiwi.

Toevallig wist ik dat die vogel Kiwi heette, ja. En hoe ik dat wist zal ik nu even met jullie delen:

Ik was een tijdje geleden met mijn neefje (toen iets ouder dan twee) boekjes aan het lezen. Ahja, om later samen te kunnen discussiëren over literatuur, je kan daar niet vroeg genoeg mee beginnen!

Emma van J. Austen leek nog nét iets te moeilijk, dus nam ik maar Bumba in de trein. Met succes! We waren samen aan het wijzen en benoemen (Bumba, Bumbalu, trein, nijlpaard,...) tot we bij de vogel kwamen. Mijn neefje wees naar het vogeltje en sprak: "Kiwi."

Ilse *licht geschrokken* : "Nee, liefje, dat is geen kiwi. Da's een vogel."
Neefje: "Kiwi!"
Ilse: "Nee, VO-GEL."
Neefje: "Hmmm"

Mijn eerste discussie met een tweejarige, verloren...

Klagen, koffie en kerstverlichting

Gisteren voelde ik me een beetje melancholisch. Ik schreef de volgende blog (die ik niet publiceerde):

"Soms vraag ik me af...

- Waarom mijn cursus ATW 22 hoofdstukken telt, en niet 21, zoals ik dacht. Het is maar één hoofdstukje, ik wéét het. En jawel, dat ís een drama!!
- Waarom er zoveel huizen waarlangs de vrachtwagen van Coca-cola gepasseerd is, zijn. Decadent vind ik dat. En mij zal het nooit overkomen!
- Wat ik ga doen op oudejaarsavond. Uitgaan zit er sowieso niet in, ik zoek een alternatief. Mijn tot nu toe best gevonden idee: geen nieuwjaar vieren. (het gebeurt élk jaar, zo speciaal is het toch niet...) Zover laat ik het niet komen, nee. Maar ik weet gewoon even niets. Dus supergoede ideeën, daar wacht ik op! (en van mezelf zullen ze niet komen dus euh...)
- Waarom ik vorige week hele lekkere kaassaus kon maken, en ik dat gisteren nog eens wou proberen... MISLUKT! En ik weet echt niet wat ik fout heb gedaan.
- Hoe lang het nog duurt eer het lesvrije week is.
- Wie er met mij in die lesvrije week op reis wil gaan naar een warm land waar we niet te veel hoeven na te denken."

Maar... Dit alles is voorbij nu! Om de volgende redenen:

+ Koffie om mee te nemen. De uitvinder daarvan slaapt nu vast op een gouden bedje met zingende engeltjes rond zich. Bovendien wordt het weer een pak draaglijker met een warm bekertje in je handen. Ik was zó gelukkig!
+ Iets wat ik vandaag meemaakte waardoor ik moest lachen. En dat kan je hier lezen.
+ Mijn lieve vriendinnen/huisgenotes C. en L. (D. was niet thuis) waarmee ik samen liedjes uit onze generatie heb gezongen.

Ik weet dan misschien nog niet wat ik ga doen op oudejaarsavond of tijdens mijn vakantie, maar in plaats van daarover te piekeren ben ik liever gewoon nog wat gelukkig.


PS. Merk de symboliek van de plusjes (groen) en de minnetjes (rood) om toch maar even in de kerstsfeer te blijven.

Klevende sticker

Op sommige kledingstukken wordt er wel eens een sticker gekleefd, waarop de maat van dat kledingstuk gedrukt staat. Het is de bedoeling dat je deze sticker, eens je het kledingstuk gekocht hebt, eraf haalt.

Als je dit vergeet, kan je wel eens hetzelfde meemaken als de man die ons vandaag een oefeningensessie gaf...

Hij stond voor een groepje mensen. De les was al ongeveer een half uur bezig, wanneer hij merkte dat er iets aan zijn broek hing. Hij was er meteen eerlijk over:

"Oei, ik heb een nieuwe broek aan en er kleefde nog zo'n sticker op... Hadden jullie dat gezien?"

*Stilte*

Ilse, de stilte doorbrekend: "Ja."

(Ilse die denkt: "Jah, weer eens iets gezegd zonder na te denken! ... Maar hey, ik ben tenminste eerlijk")
*nieuwe stilte*

En toen begonnen we allemaal spontaan te lachen.

Ik had het wel eerder willen zeggen ja, maar stel je voor: ik steek m'n hand op. "Ja?"
"Wel euh, er kleeft een sticker aan je broek." *gelach*
Dat doe je niet hé. Dus zou ik het wel eens subtiel gaan zeggen tijdens de pauze.

Maar hij merkte het zelf, en zorgde voor minstens 30 seconden entertainment. En dat mag wel eens, natuurlijk wel.

Kleur van jouw ogen!

Van mijn vriendinnen/kotgenotes kreeg ik vorige week de stempel freak. Om twee redenen:

1. Ik heb élke aflevering van friends al meermaals gezien. Ik heb alle dvd's. Ik kijk iedere dag. En nee, ik ben dat niet beu.
Dit vinden ze nog normaal, maar wat zij beschouwen als niet normaal is het feit dat ik ook ons dagelijks leven link aan friends. De woorden "Dit herinnert me aan friends, toen..." worden af en toe (lees: dagelijks) door mij uitgesproken.

Ik heb een aantal vrienden (euh... twee) die dit ook doen. Ik kan ook echt een uur praten over friends, en echt ALLEEN over friends. Maar ook wel echt alleen met die twee personen.

2. Ik ken jouw oogkleur!
Dit is misschien wel freaky, maar ik kan er niets aan doen: ik onthou de oogkleur van iedereen. Welja, iedereen waarmee ik al ooit een gesprek heb gehouden. Het telt niet als dat gesprek in het donker was of vanop een afstand die voor mij te ver was om jouw oogkleur te kunnen waarnemen.

Dat was het. Nu ben ik wel eens benieuwd naar jullie mening hierover; geven jullie D., C., en L. gelijk? Of zijn jullie gewoon benieuwd of ik ook jullie oogkleur weet? (soms, hééél soms zit ik ernaast)
Laat het me weten.

K3 in het écht!

Mijn nichtje van zeven is het leukste nichtje van zeven dat er is. En omdat ik mijn imago van haar coole, oudste nicht hoog wil houden, doe ik dan ook supercoole dingen met haar.

Zoals vandaag. We gingen naar het optreden van K3 in Hasselt. Ik ben altijd al een K3-meisje geweest, K3 wordt bij mij geplaatst onder "Dingen van mijn generatie" (in de volksmond: "Da's nog vanuit mijnen tijd!"). Hieronder valt oa. ook Pippi langkous en Kulderzipken.

En ik was verwonderd. Door de combinatie zingen + dansen (+ zwanger zijn) van K3. Door hoe goed Josje nu al in het plaatje past, K2 zoekt K3 was toch nog niet lang geleden?? En dat ze toch eigenlijk wel goed zijn. Ik veranderde voor een uur en 20 minuten lang weer in het kleine meisje van toen.

Zij waren verwonderd, omdat een meisje van mijn leeftijd (mét een nerdbril - daarover volgt misschien nog wel iets) op de eerste rij mamasé kon meezingen samen met haar nichtje. Ik geloof écht dat ik hun verbaasde blikken zag (ik was daar ook echt de enige die boven heel wat kindjes uitstak, met achter mij nog enkele jonge ouders) of zou het een illusie zijn?

Ook m'n nichtje was verwonderd. Ze vond het reuzeleuk en bèresjiek. En "Echt wel chapeau dat Karen zo kan dansen terwijl ze zwanger is" - het kind is 7.

Mijn nichtje en ik hadden dus een zeer leuke dag, iets om maandag onze vriendinnetjes jaloers mee te maken. En we gaan zeker nog eens terug. En als zij binnenkort vindt dat ze te oud is geworden voor K3, ga ik wel met een vriendin van mijn generatie.