Koeienfiets af.

Nu denkt iedereen dat ik op deze eerste dag van het schooljaar mijn koeienfiets heb laten pikken. Dat is niet zo, gelukkig. Wat ik bedoel met de titel, is het feit dat mijn koeienfiets zijn schoonheid aan het verliezen is. Het lelijke groen komt al piepen tussen het wit met zwarte vlekjes. Tijd voor een neuw laagje verf!

Voorlopig kan ik dit nog niet doen om de volgende twee redenen: 1. Ik kan niet lopen zonder Lel en Del (*) en 2. Gebrek aan graffiti of verf. 1 impliceert ook dat ik 2 niet kan kopen.

Als je in de zetel zit moet je je tijd nuttig besteden. Ik hou me bezig met nadenken over mijn de belangrijke dingen des levens en nail-art. Eén van die belangrijke dingen des levens is mijn nieuwe fietskleur. Ik laat jullie even mijn gedachtengang volgen:

De fiets terug koe verven, is geen optie omdat ik eens iets anders wil, zo na een jaartje.

Zebra? Nee, dat ben ik een beetje beu. Mijn nagels zijn al zebra (cf. de nail-art) en mijn gips ook.

Giraf? Dat was mijn oorspronkelijk plan. Maar er staat al en giraffenfiets in Leuven, waarop geschreven staat: Ceci n'est pas une girafe. Een beetje een spijtige zaak omdat IK daar niet opgekomen ben...

Luipaard? Lijkt me vrij moeilijk. En mijn kotgenote heeft al een stukje luipaard op haar fiets.

Dan had ik ineens twee fantastische ingevingen: blauw met oranje goudvissen/goen met rode lieveheersbeestjes. Mijn gouden stuur blijft behouden. En omdat ik dus niet(**) kan kiezen, spoor ik jullie aan om dat te doen!

Of ik jullie mening ook effectief volg... Dat zien we dan wel weer;)

(*) de namen die ik aan mijn krukken gaf.
(**) ik heb een voorkeur voor het ene, maar denk dat het andere mooier zal zijn omdat ik beter ben in het tekenen van die dieren. Hard one!

Kattenjong, kattenjong, de wereld zou veel mooier zijn als iedereen zo zong!

Doordrukstrip, Doordrukstrip, ilse heeft geen ligamenten maar dat staat ook best wel hip.

Dit zinnetje verzon D. (als je het niet kan plaatsen moet je zeker naar dit filmpje kijken!) Ik vond het supergrappig dus ik postte het in m'n facebookstatus. Waarop Gemaine antwoordde met "Hangbuikzwijn, hangbuikzwijn, ilse kan niet stappen en dat vind ik best wel fijn."
En toen ging het spreekwoordelijke balletje aan het rollen...

K.: Doorkijkplexi, doorkijkplexi. Ilse gaat met krukken en dat doet ze best nog sexy.

K.: Uitschuiftrap, uitschuiftrap. Ilse heeft veel pijn, want naar beneden ging te rap.

K.: Benedengooidwerg, benedengooidwerg. Ilse kan goed vallen en dat doet ze van een berg.

Ikzelf: Autopech, autopech, ze zegt het niet zo graag maar viel dus op een platte weg. (het was wel een platte weg in de bergen, ter mijner verdediging)

Ik, toen ik vond dat K. genoeg commentaar op mij gegeven had: Paprikachips, paprikachips, de pot verwijt de ketel want ook K. heeft een gips!

K.: Ze-is-het-even-kwijt, ze-is-het-even-kwijt, die gips bij K. is al verleden tijd!

Zo zie je maar. De grootste humoristen dragen een gips.

Krak zei de voet.

Ik ben net thuis van een weekje Zwitserland. De combinatie chalet-acht vrienden zorgt gegarandeerd voor een supervakantie! Het werd een week vol jungle speed, toblerone, Lie to me, kaas, gezelligheid, wijn, films, culinaire hoogtepuntjes, wandelingen, barbecues, hout sprokkelen en enorm veel gelach.

Logisch dat ik een souvenirtje wilde. Dat kan in de vorm van iets materieels, maar ook evengoed foto's of herinneringen. Deze laatsten zijn er in overvloed in mijn hoofd maar omdat dit een supervakantie was, wilde ik er ook graag ééntje op m'n lichaam. Zoals de krassen op mijn benen die ik had na kazoukampen. Of het litteken naast m'n rechterknie door te zwemmen langs koralen in Egypte.

Nadenkend over welk letsel ik mezelf deze keer wilde geven, wandelde ik in de bergen. We hadden net chocolaatjes en wodka van de bomen geplukt dus de sfeer was dik in orde. Ik hoor jullie mentale ze-overdrijft-weerzuchtjes al tot hier, maar dit is echt zo. Hoe het komt dat jullie daar nog nooit van gehoord hebben? Omdat die wodka- en chocoladebomen alleen maar in Stand staan, en laat dat nu net een redelijk onbekend bergdorpje zijn. Vandaar.

Ik dartelde verder een hellingetje af toen ik ineens een ingeving kreeg. Wat als ik hier nu eens mijn voet omsla? Perfect voelbaar tot na Zwitserland. Ook kan ik dan lekker wat dramatiseren, want dat doe ik graag. Dan moeten de drie oersterke venten die mee waren me dragen... Ach, ik heb toch geen zin meer in stappen.

Dus met vreugde wil ik u melden dat ik sinds zaterdag behoor tot een kleinere groep van onze bevolking. Ik ben namelijk voor 3 weken een andersvalide, specifieker: gevoeticapt. Het verdict was nogal gescheurde ligamenten én een stukje bot afgesplinterd.

Wanneer mensen me zien met mijn gips en krukken zullen ze hoogstwaarschijnlijk "ai" en "auw" denken. Maar ikzelf zie eekhoorntjes, bergtoppen en lachende gezichten. Ik zal Zwitserland nog minstens 3 weken indachtig zijn... Het ongemak neem ik er dan wel even bij.



Special thanks to C. P. K. D. R. N. en L. voor het doktertje spelen. En natuurlijk voor de leuke week!

Kga naar Zwitserland, daag.

Eén of ander breed lachend meisje vroeg me om nog eens een blog te schrijven. Eigenlijk zou ik nu heel droog "Ik ga naar Zwitserland, daag!" moeten schrijven. Maar omdat ik dat dat breed lachende meisje dat niet wil aandoen, schrijf ik een langere blog!
Als u van mooi uitgewerkte samenhangende columns met een plot én climax houdt, lees dan niet verder. Dit wordt een impressie van de gedachten die ik op dit moment heb, en gedachten hebben net onsamenhangendheid als kenmerk (de mijne toch).

Welkom in het hoofd van Ilse! Op dit moment denk ik aan de metro, meer bepaald aan de kiss & ride. Ik heb daar vorige week iets in gepost, aan een jongen naast me in de trein. Nee, ik heb er geen e-mailadres onder gezet zodat hij me kan mailen over welke namen we aan onze liefdeskinderen zullen geven. Die heb ik namelijk al lang zelf beslist. Waarom dat postje dan? Wel, hij was naar Friends aan het kijken, die jongen. En dat is nu net een beetje mijn zwakke plek. Had hij op dat moment meer zin gehad in House (sorry davincihadgelijk) dan was hij mij totaal niet bijgebleven denk ik. Mijn berichtje haalde de metro (joepiejeee).

Morgen ga ik 10 uur lang jungle speed spelen in de auto. *hoopt dat haar reisgenoten wat inventiever geweest zijn*

Conversatie tussen mij en zieke Germaine daarnet:
Ilse: Zeg, jij had nog Zwitserse franken hè?
Germaine: Neeeh.
Ilse: Maar daarnet zei je van wel?
Germaine: Jaaah.
Ilse: Waar liggen die dan?
Germaine: Neeeh.
Ilse: In je portemonnee?
Germaine: Kweeeenie.
Ilse: Waar ligt die?
Germaine: Kweeeenie.

Wat is het verschil tussen een zilveruitje en een zilveruitje?
Niks.
(deze heb ik niet zelf verzonnen).

Conversatie tussen mij en de papa:
Papa: Vergeet die chocolade niet te kopen hè.
Ilse: Ja maar misschien op de terugweg? Anders gaat dat smelten.
Papa: Dat gaat niet smelten.
Ilse: Nee? Waarom niet?
Papa: Omdat het daar koud gaat zijn!
Ilse: Nee! Want overal waar ik kom, schijnt de zon.

Nagelknipper? Check. Ipodkussen? Check. Water? Check. Identiteitskaart? Check.

Tijdens de blok:
Ilse: Aan welk wiel maak jij je fiets vast? Voor- of achterwiel?
L.: Aan mijn middelste.
Ilse: Je middelste wiel...??
(lachsalvo van 5 minuten)

Ik doe niet aan cola light. Ook niet aan autorijden. En niet aan deodorant.

Mocht elke conducteur zo vriendelijk zijn als degene die me een compliment gaf, zou het aantal depressies in België drastisch verminderen. Alsook de klachtenbrieven aan de NMBS.

Ik doe wel aan liegen (cf. dat van die deodorant).

Chocolade is toch eigenlijk wel lekker hè. Zou ik naar beneden gaan? Een mignonettke of zo. Maar eigenlijk is het al laat hè. Goh. Misschien... Het is nooit te laat voor chocolade.

Hoeveel minuten/uren slaap ik morgen in de auto? Normaal gezien zeker 6, maar nu deel ik de achterbank met 2 andere mensen. Mijn papa zegt minder dan een uur. Ik zeg minstens twee uur. Wat zeggen jullie?

Yes! De dvd-speler gevonden voor in de auto. Nu ben ik het inventiefst van iedereen.

Verdomme zeg! Gezoem. Een vlieg. Ga daar weg, rotbeest. Ik wil slapen! Wanneer moet ik ook weer opstaan? Ah. Over 4 uur. Goed bezig Ilse.

Slaapwel! Tot volgende week.

Kiekjes van de kiekjes

Naar analogie (oh nee, ik begin taalkundetaal te praten op m'n blogs!) met Tess:

Een special Germaine-versus-Jeanine-edition. En ja, wij noemen elkaar écht zo. Gelukkig zeggen we ook nog soms gewoon zus of onze echte namen.

Germaine wilde trouwens "Keezotdoen" als titel. Ik had het uit automatisme bijna veranderd maar dan besefte ik dat het eens gedaan moet zijn dat die bijna 13-jarige hier alles voor het zeggen heeft;)