Wel, daarvoor moet er natuurlijk eerst getraind worden. We kregen het lumineuze idee om er een spelletje van te maken: iedereen eet één bol, gekozen door iemand anders. Er werden naamkaartjes geschreven en getrokken. En voor de persoon die jij trok, moest je dan een ijsje kiezen. Iedereen mocht ook één smaak zeggen die het zeker NIET mocht zijn. En van zodra we allemaal het juiste ijsje hadden, was het om 't eerst.
Voor mij was het veto-en niet echt een probleem, ik lust bijna alle ijsjes. Enkel pompelmoes en vanille (zie de vorige blog;)) wilde ik zeker niet. Mijn veto ging uiteindelijk naar pompelmoes. Iedereen bestelde het ijsje voor de persoon op het kaartje, maar niemand wist toen al welk ijsje hij/zij zou eten. Ikzelf had Don Juan getrokken. Ik koos voor hem een felblauw ijsje (smurfenijs?), Germaine nam vanille met een grote smile op haar gezicht (ik voelde de bui al hangen), Bernadetta* koos iets ferrerorocherachtigs, Don Juan* nam ook blauw gedoe en Umbarto* nam iets kinderbuenoachtigs.
Spannend. Hoewel ik al bijna zeker was dat ik vanille ging krijgen. Maar nee! Ik kreeg het ferreroijs! Jammie, dank je Bernadetta! Het vanille-ijs was helaas voor haar. De venten aten beide blauw ijs en Germaine het kinderding.
Ik won helaas niet, maar het was maar een training hè.
Vanille, kinderbueno, ferrero rocher en blauw ijs.
*Deze namen zijn fictief. En mijn zus heet ook niet écht Germaine;)
Update: Ik moet van Germaine (die trouwens zwaar verontwaardigd is door de volgende feiten) schrijven dat er een mevrouw commentaar op haar en Bernadetta gegeven had omdat ze in dat religieuze stadje in bikinibovenstukje rondliepen. De vrouw zei iets van: This is not the beach but a spiritual domain! Germaine en Bernadetteke waren wel eventjes verbaasd. Maar 30 seconden later waren ze weer hun eigenste zelfjes en begonnen ze sex on the beach te zingen. Waardoor de vrouw haar pas nog een beetje meer versnelde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten