Karaktertrekjes

We speelden een spel eergisterenavond! Het ging als volgt: noem de positiefste karaktertrekken op van elke kotgenote én ook enkele negatieve eigenschappen. Gevaarlijk? Misschien, maar we kennen elkaar nu wel al lang en goed genoeg om het niet tot een bitchfight te laten komen.

Toen we bij mijn pluspuntjes kwamen, had ik een herkenbaarheidsgevoel. Ik hoorde onder andere "Je bent creatief, op een grappige manier", "Je bent zo vrolijk" en "Je bent intuïtief; je voelt aan wanneer je me moet troosten en wanneer je me met rust moet laten.". Deze dingen ervaar ik zelf zo, maar anderen ook? Mijn vriendinnen al zeker wel, vind ik leuk!

Ook werd er bij mijn negatieve karaktertrekken meestal niets nieuws verteld. Ik wil en moet namelijk altijd mijn gelijk krijgen, als ik in mijn hoofdje gehaald heb dat ik ook effectief gelijk heb. Ik begin dan alsmaar luider te praten zodat iedereen! Toch! Wel! Mijn! Standpunt! Gehoord! Heeft!

Da's vermoeiend, maar soms ook gewoon grappig. Waag het natuurlijk niet om ermee te lachen op het moment zelf, want dan ga ik nog luider roepen. Ik wil namelijk soms wel eens serieus genomen worden. Mij gewoon laten uitratelen is misschien het beste.

Een tweede minpuntje schreef onze lieve N. Wat ze schreef was weinig zelfvertrouwen op het vlak van jongens. Mja. Ik ben het daarmee eens, maar toch wil ik het wat nuanceren. In het openbaar, uiteraard, ik gooi hier toch al mijn leven te grabbel.

Ten eerste overdrijft ze gewoon. Sorry, N., maar het is zo!:) Zij kan namelijk moeiteloos 10 jongens uit haar mouw schudden die volgens haar geïnteresseerd zijn in mij. En ze verklaart me gek omdat ik niet op hun 'avances' inga. Dan moet ik maar eens proberen om te zeggen dat dat geen avances zijn, en die jongens gewoon vrienden. Wat ook zo is hè! Maar haar uitleg is dan dat ik maar wat meer moeite moet doen, en ze dan wel vanzelf interesse zullen tonen.

Zucht. Ten tweede nuanceer ik dat weinig zelfvertrouwen. Ik ben niet echt onzeker. Als ik dat zeg, vatten mensen het op alsof ik mezelf geweldig en prachtig vind, wat niet zo is. Ik wijd daar nog wel eens een blogje aan, want het klinkt bijna arrogant om zoiets toe te geven.

Maar goed, ik heb echt geen teveel aan zelfvertrouwen, maar ook geen tekort. Op het vlak van mannen is dat ook zo. Ik krijg soms aandacht, maar niet zoveel als N. beweert. En dat is maar goed ook, 10 jongens... Ik behoor dan wel tot het sterke geslacht, maar één man in het gareel houden, is al werk genoeg. (Nee! Er is niemand.)

Maar waarom zei N. dat dan? Natuurlijk zit er wel waarheid in, hoor. Mijn probleem is vooral iets wat bij mezelf ligt. Ik noem het mijn vrouwelijke variant op bindingsangst. Dit laatste kan ik uitleggen in twee sterretjes.

*Het is geen échte bindingsangst, omdat ik niet bang ben om me te tonen aan iemand. Dat was wel al duidelijk. Als je op je blog (vrijwillig!) een categorie 'blunders' aanmaakt, veronderstel ik dat verdere uitleg overbodig is. Ik noem het de vrouwelijke variant omdat ik te veel nadenk. En dat brengt me bij het volgende sterretje.

*Ik denk dus te veel na. Vre-se-lijk. In het begin, vaak al tijdens het flirtationship, vraag ik me af waar dat flirten naartoe zal leiden. Een relatie? Dan krijg ik visioenen van het feit dat ik misschien zijn ouderlijk huis eens zal moeten bezoeken, en ja, dat schrikt mij af. Of dan vraag ik me paniekerig af wat er zal gebeuren als ik niet verliefd word en hij wel.

Moeilijk om te leven met die VVOB. Je kan je niet voorstellen hoezeer ik mensen die kunnen zeggen "We zullen wel zien hoe het loopt!", bewonder. Ik kan dat met de beste wil van de wereld niet. Hierdoor word ik ook niet snel verliefd. En als dat dan al eens gebeurt (best al lang geleden, eigenlijk), is dat vaak op een persoon die geen interesse toont in mij. Of toch niet op die manier.

Daarover had N. het.

Ik ben me ervan bewust dat geen enkele van mijn mannelijke lezers nu nog met mij zal durven daten. (Een vriend zei me na het horen van dit verhaal: "Je bent een mooi meisje. Maar die VVOB van je, is gewoon raar. Da's waarom je single bent."). Toch geloof ik erin dat het goedkomt, ooit. Er is wel iemand op deze wereld die me kan verlossen van mijn VVOB. Dat hoeft niet nu te zijn. Ik ben graag dat rare (maar wel creatieve, enthousiaste en intuïtieve) single meisje...

Die roept als ze serieus genomen wil worden.