Klagen, koffie en kerstverlichting

Gisteren voelde ik me een beetje melancholisch. Ik schreef de volgende blog (die ik niet publiceerde):

"Soms vraag ik me af...

- Waarom mijn cursus ATW 22 hoofdstukken telt, en niet 21, zoals ik dacht. Het is maar één hoofdstukje, ik wéét het. En jawel, dat ís een drama!!
- Waarom er zoveel huizen waarlangs de vrachtwagen van Coca-cola gepasseerd is, zijn. Decadent vind ik dat. En mij zal het nooit overkomen!
- Wat ik ga doen op oudejaarsavond. Uitgaan zit er sowieso niet in, ik zoek een alternatief. Mijn tot nu toe best gevonden idee: geen nieuwjaar vieren. (het gebeurt élk jaar, zo speciaal is het toch niet...) Zover laat ik het niet komen, nee. Maar ik weet gewoon even niets. Dus supergoede ideeën, daar wacht ik op! (en van mezelf zullen ze niet komen dus euh...)
- Waarom ik vorige week hele lekkere kaassaus kon maken, en ik dat gisteren nog eens wou proberen... MISLUKT! En ik weet echt niet wat ik fout heb gedaan.
- Hoe lang het nog duurt eer het lesvrije week is.
- Wie er met mij in die lesvrije week op reis wil gaan naar een warm land waar we niet te veel hoeven na te denken."

Maar... Dit alles is voorbij nu! Om de volgende redenen:

+ Koffie om mee te nemen. De uitvinder daarvan slaapt nu vast op een gouden bedje met zingende engeltjes rond zich. Bovendien wordt het weer een pak draaglijker met een warm bekertje in je handen. Ik was zó gelukkig!
+ Iets wat ik vandaag meemaakte waardoor ik moest lachen. En dat kan je hier lezen.
+ Mijn lieve vriendinnen/huisgenotes C. en L. (D. was niet thuis) waarmee ik samen liedjes uit onze generatie heb gezongen.

Ik weet dan misschien nog niet wat ik ga doen op oudejaarsavond of tijdens mijn vakantie, maar in plaats van daarover te piekeren ben ik liever gewoon nog wat gelukkig.


PS. Merk de symboliek van de plusjes (groen) en de minnetjes (rood) om toch maar even in de kerstsfeer te blijven.