Krukkenmeisje

Ik hou van lazy saturdays. De hele dag in mijn pyjama/kamerjas rondlopen. Wat filmpjes kijken op de computer. Muziek beluisteren. Pizza bestellen en Germaine erom sturen. ("Ik zou het zelf doen hoor! Maar 't is dat ik het niet kan dragen door die krukken hè susje!")
Naar goede gewoonte bel ik de pizzaman. "Welke wil jij?", vraag ik snel aan Germaine. Op haar gezicht tekent zich een grijns af, ik weet hoe laat het is. "Een margherita met frietjes... Ja, frietjes... Euh, jawel, wel erop", zeg ik tegen de pizzaman. Als dat haar manier van rebelleren is, valt het zo nog mee denk ik.

Utopia
In afwachting bak ik een appeltaart à la Ilse, de geur verspreidt zich door heel het huis. Hij ziet er gelukt uit, yes! Germaine komt me een blikje fanta brengen, hmm. Dank je zus!

Dan wordt het tijd voor een voetenbadje. Ik zet me elegant op de badrand en laat het bad een paar centimeters vollopen. Ik zeep eerst m'n rechtervoet in en was mijn linkervoet met een washandje, zonder de gips nat te maken.

Real world
Ik doe er uren over om een appeltaart à la Ilse te bakken. De geur zou zich door heel het huis verspreiden, ware het niet dat de dampkap aanstaat. Hij ziet er gelukt uit, wel pas nadat ik hem opnieuw voor een halfuur de oven in had gebombardeerd. De smaak, dat valt nog af te wachten. Germaine komt me een blikje fanta brengen. Dank je zus! Ik drink ervan... Ze heeft het blikje gevuld met water. *rolt met ogen*

Dan wordt het tijd voor een voetenbadje. Ik hinkel naar de badkamer en zet me op de badrand. Ik laat het bad een paar centimeters vollopen. Ik hijs met veel moeite mijn linkervoet omhoog tot hij kan steunen op de rand. Ik wring me in 100 bochten om die rotzeep te pakken en zeep m'n rechtervoet in.  Ik kijk naar mijn andere (ingegipste) voet die al twee weken niet gewassen is en krijg instant medelijden met de dokter die hem eraf zal halen... Volgende week. Zucht. Om de ergste stank te voorkomen wil ik mijn tenen toch tenminste wassen, met een washandje. Deze liggen in de kast, twee meter achter mij... Ach, zonder kan ook wel! Mijn gips wordt nat, feest.

Door Lel en Del (mijn linker-en rechterkruk) verlies ik al mijn elegantie, echt waar. Nog één weekje volhouden... En dan zal ik een ander excuus moeten verzinnen.