Kort maar krachtig!

Het is gedichtendag. Ik schrijf eigenlijk geen poëzie, behalve die ene keer... Sindsdien hang ik er levenslang aan vast, ik zeg het u.

Een staaltje poëzie dus. Eens iets anders dan een Engels sonnet alstublieft. Misschien een liefdesgedicht?

Bij een eenvoudig gedichtje moet ik ervoor zorgen dat het laatste woord van een regel rijmt op het laatste woord van de volgende regel, en... da's alles eigenlijk. Dat duurt ongeveer drie seconden.

Waarom zou ik het mezelf makkelijk maken als het ook moeilijk kan? Bijvoorbeeld hele zinnen op elkaar laten rijmen, da's pas een uitdaging!

Deze dichtvorm heeft ook een naam: een aldicht. En dat is wat ik schreef. Geen gedicht van twintig regels, maar véél persoonlijker: in Ilsestijl (kort maar krachtig, klein maar dapper,...).

Ik schreef dit:

Mijn liefje, zat en dik
zijn diefje, dat ben ik.

Altijd geweten dat ik romantisch ben.