Keelpijn en ik, ik en keelpijn

Vandaag, net voor mijn laatste examen (!) had ik een kort gesprekje.
Na de gebruikelijke nog ééntje, er bijna vanaf en 't werd tijd zei mijn gesprekspartner "Feestjes hé!" + fonkel in de ogen.

Mijn antwoord: "Feestjes, ja."

In werkelijkheid ben ik niet aan het feesten. Ik lig in bed (en hier moest ik er even bijzeggen dat het het bed van mijn zus is. Noodzakelijk voor jullie voorstelling van de feiten veronderstel ik dus, dat bed van mijn zus). En daarin ben ik geen feestjes aan het vieren. Dat bed, van mijn zus dus, staat namelijk niet in Leuven. En ik lig hier een beetje zielig (half) ziek te zijn.

Dat was ik deze morgen ook al eigenlijk. Ik ging een examen maken met mijn goede vriend de keelontsteking.

Nee, ik hoop het niet. Ik had wel keelpijn, gelukkig verdween die na het examen min of meer. Nu terug een beetje pijn, maar ik hoop dat het geen keelontsteking wordt (dat zou dan nummer 9 zijn...).

Mijn zaagmodus uit de examens staat duidelijk nog aan. Sleeping it off (herken het, medestudenten!), dat ga ik doen. In mijn eigen bedje.