zondag 1 november 2009

Knuffeldag

Vrijdag was het knuffeldag. Daarom hielden mijn vriendin L. en ik een wedstrijdje knuffelen. Ik zag het rooskleurig in, want ik had les vrijdag en zij niet. Dat zou ik wel eens eventjes winnen!

Eerst had ik een oefeningenles, in een groepje van ongeveer 20. Ik kwam toe en zag m'n medestudenten een beetje onwennig zitten, we kennen elkaar dan ook nog niet zo heel goed... Daar ging ik dan eens verandering in brengen!

Zelfverzekerd stapte ik op ze af: "Hallo, ik ben Ilse, en vandaag is het knuffeldag! En bij deze gelegenheid wil ik jullie allemaal eens goed vastpakken!"

Dat gebeurde dus niet. Ik zette me neer en begon met een meisje te praten. Maar ze knuffelen? Nee.

Nergens werd er geknuffeld. Niet één bordje met 'Free hugs', zelfs niet in het station. Toen m'n trein aankwam, zag ik op het perron een meisje dat ik ken. Ik wou naar haar toe lopen, ze exact 2 seconden knuffelen, heel hard terug lopen en op de trein springen, nét voor de deuren dichtgaan.

Maar (mietje dat ik ben!) dat deed ik ook al niet. Ik stapte gewoon op de trein, zag een metro (nvdr voor de treinleken onder jullie: de metro is een krantje in deze context, niet het voertuig) en begon te lezen.

Blijkbaar heel geconcentreerd. Tot ik iets hoorde: "Goedemiddag. Uw ticketje alstublieft."

Ik vul altijd trouw mijn go-pass in. ALTIJD. Behalve dan die éne keer. Door de metro, gewoon vergeten! Dat was dan ook wat ik zei tegen de conducteur, met m'n zieligste blik, hopend dat hij het zou begrijpen...

Het leek niet veel indruk te maken op hem. Als ik hem nu eens knuffelde?

Paniek, hij maakte een rekening op! Ik dacht aan een boete van 60 euro (een vriend van mij moest dit ooit betalen, in een gelijkaardige situatie) maar hij zuchtte: "Oké. Je betaalt een gewoon ticket. Maar zorg ervoor dat het nooit meer voorvalt." Soms ben ik heel, heel blij dat ik een meisje ben.

Eenmaal thuis had ik een belachelijk laag aantal mensen die ik die dag geknuffeld had. Gelukkig had L. hetzelfde meegemaakt. Ik realiseerde me dat het niet per se knuffeldag hoeft te zijn als je de mensen die je graag ziet wil omhelzen. Waarop ik L. een héle dikke knuffel gaf!

2 opmerkingen:

  1. tiens tiens, dat stukje over een treinticket heb je thuis niet verteld, schrik om een knuffel te mislopen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen