Kotgenoten

Ik heb de stomste kotgenoten die er zijn. Echt waar. En waarom dat zo is? Dat zal ik jullie eens vertellen!

In december word ik negentien. Negentien, dat betekent dat ik dan nog maar één jaar de tijd heb om alles wat ik gedaan wil hebben voor mijn twintigste, te doen. Negentien, dat betekent dat ik stilaan moet zeggen dat ik een vrouw ben, ookal ben ik liever nog even een meisje. Negentien. Ik weet dat de midlifecrisissen naar me lonken en alles vanaf dan alleen maar bergaf zal gaan... Zucht.

De meesten mensen vinden dit niet erg, daar heb ik een zeer logische verklaring voor. Zij hebben zich het jaar ervoor, op hun achttiende verjaardag, kapot gefeest. Zo kapot dat ze ernaar uitkijken om zich stilaan eens volwassen te mogen gedragen. En wat heb ik gedaan op mijn achttiende verjaardag? Daar moet ik zelfs over nàdenken. Ik had mijn allereerste blokperiode, ik moest dus studeren. Zieligheid ten top, ookal was het mijn lievelingsvak. Ik schreef ook een blog en hield een sneeuwballengevecht met onze buren. Maar een decadent verjaardagsfeest kon ik niet geven.

Dan verwacht je toch wel dat, als je iets gaat drinken met je vriendinnen/kotgenoten, ze je bedelven onder cadeautjes? Niet dus. Het werden beloften als "En je cadeautjes krijg je nog!", gevolgd door 3 kusjes. Kusjes, da's goed voor één keer, maar in the end zijn het toch de materiële zaken die ertoe doen, hoor. Aan hun beloften heb ik ze later natuurlijk nog herinnerd, zo ben ik dan weer wel. Toch kreeg ik die cadeautjes niet.

Dus als je op donderdag 4 november je kot binnentreedt, verwacht je niet dat er een verrassing op je staat te wachten. Ook niet omdat ze elk al minstens 5 keer gevraagd hadden wanneer ik op kot zou zijn. Ik dacht: ze kijken uit naar mijn komst! Toen ze stuurden dat ik écht geen broodje mocht kopen, dacht ik: ze zullen eten over hebben. Toen er vrienden binnenkwamen op kot, dacht ik gewoon: leuk! En op de Gelukkige verjaardag! van één van de vrienden, zei ik dat ik helemaal niet jarig was.

Pas wanneer er een blinddoek rond m'n hoofd gedraaid werd, begon het eurootje te vallen. 30 seconden later kreeg ik twee zelfgemaakte taarten onder mijn neus geduwd: Ilse 18 en Ilse 19. "We vieren dat nu al, anders is het weer bijna blok, en komt dat er toch niet van." En er was nog meer, als in: wijn, pasta met scampi's à la L. (JAAAA!) én cadeautjes!

Bijna alle cadeautjes, ik krijg nog iets van D. Maar dat vind ik helemaal niet erg, ik heb namelijk besloten dat het mijn 18e en 19e verjaardag is vanaf nu tot 23 december. Feest!

Ik heb de leukste kotgenoten die er zijn.