Koeienfiets af (vervolg)

Weet je nog die keer met de poll? Vissen of Lieveheersbeestjes? Wel, dit is het geworden!

Ik vind het zelf mooi. Het is blauwe graffiti met oranje vissen in verf (deze vissen zijn ondertussen elk voorzien van een oog en een glimlachje). Het ziet er goed beredeneerd uit, harmonisch zelfs. Maar... Als jullie nu denken dat ik Miss Perfect ben (en dan uiteraard nieuwe lezers van dit blog zijn): hier stopt het niet. Integendeel zelfs, er komt nog een blunderverhaal.

Als mensen mij vragen naar mijn grootste blunder, kan ik daar niet meteen op antwoorden. Daar komt nu verandering in, door de geboorte van een nieuwe categorie: Blunders. Ik bundel ze allemaal samen, voor altijd op het www. En ik begin nu met de allereerste.

De vissenfietsblunder

Zoals de vissen op de fiets, waren ook mijn koeienvlekjes op de vorige laag geschilderd met verf. Dus ging ik voor de tweede keer naar de knutselwinkel en kocht er twee potjes plakkaatverf. Ik nam een penseeltje en ging aan de slag. Ik had het wel een beetje onderschat, die vissen. En toen bedankte ik mentaal mijn vriendin S., omdat zij mijn nieuw, geweldig plan ("Of nee! Ik koop rode verf en ik teken geen goudvissen maar clownvissen!") in de winkel had afgekeurd.

Over plakkaatverf heb ik trouwens ook een leuk weetje: het gaat eraf met water. Met het Belgische klimaat in gedachten, lijkt de vissenfiets opeens een stuk minder leuk. Ik weet dat je het best symbolisch kan zien (vissen in het water), maar al ooit een vis zien uitlopen in het water?

Dat heb ik dus mogen meemaken. Een kleine situatieschets: Ik fietste naar de kapper, waar ik een kwartier eerder verwacht werd. Ik was zo laat omdat onze keuken ineens vol zat met fruitvliegjes, en ik eerst nog EHBF-plannen moest maken. Terwijl ik aan het fietsen was, regende het. Ik merkte dat er een visje ineens wel een hele lange staart kreeg, en voelde de bui al hangen. Toen ik bij de kapper afstapte, waren de vissen geen vissen meer. De verf was niet verdwenen hoor, die hing op mijn broek en schoenen. Oh, en dan was ik ook nog eens mijn fietsslot vergeten.

De eerste die hier in de comments durft te beweren dat Murphy niet bestaat, wens ik de zenuwinzinking die ik toen kreeg toe.

Thuis legde ik het vissenprobleem voor aan mijn opa, want die komt op zulke momenten met de beste oplossingen. En ook voor de fiets had hij er ééntje: vernissen. Ik nam een spuitbusje mee, en zou dat wel even gaan doen... Ware het niet dat de spuitus spuitbus (nvlg) verstopt zat.

Als graffitispuitster (Amateur!) weet ik dat je een spuitbus die verstopt zit, of het nu graffiti of vernis is, gewoon het beste weg kan gooien. Erin prikken helpt een beetje, maar je kan er nooit volledig door prikken. Daardoor kan de spuitbus niet echt spuiten, hoogstens een beetje druppelen.

Toch gaf ik niet op. Ik druppelde verniste de vissen, het zag er goed uit. Ik mocht weer in de regen fietsen, joepie! (Nooit gedacht dat ik daar ooit blij om zou zijn).

Dus fietste ik opnieuw in de regen... En vormden er zich enkele oranje vlekjes op mijn jeans.

Dan besloot ik dat het maar eens gedaan moest zijn. En heb ik besloten de fiets te herverven in graffiti. Nog altijd blauw met vissen, hoor. Gewoon zonder de symboliek.