Athea blogde daarnet over haar eisenlijstje voor een toekomstig lief. Ik vond het wel leuk om zo'n lijstje van iemand anders te lezen, en begon na te denken over wat ik eigenlijk wil in een toekomstig lief. Ooit hè, over vier jaar misschien;).
Had je me dit een jaar of drie, vier geleden gevraagd, ik had je zonder 3 seconden te aarzelen een heel lijstje opgesomd. Een lijstje vol uiterlijke kenmerken, welteverstaan. En dat lijstje wil ik jullie uiteraard niet besparen.
-Hij moet blond tot donkerblond zijn.
-Het liefst bruine ogen.
-Lengte: ongeveer 1m75 tot 1m80.
-Hij moet gespierd zijn!
-Hij moet grappig zijn.
-Hij mag niet roken.
-Hij moet vier kinderen willen.
-Hij moet even oud zijn als ik.
-Hij moet muziek spelen: gitaar (kan ik niet), piano (vind ik sexy) of cello (kan ik niet en vind ik sexy).
-Hij moet een naam hebben die bij de mijne past. Bij voorkeur Daan.
Absurd hè. Ik weet het. Volgens mij bestaat hij niet eens. Gelukkig heb ik nu niet meer zo'n lijstje nu. Ik zou eigenlijk al serieus moeten nadenken, over uiterlijke kenmerken dan. Vroeger vond ik blonde, niet te grote jongens superknap, nu vallen mij vooral grote, stoerdere jongens op. Smaken veranderen, zeker?
Het lijstje nu:
-Hij moet groter zijn dan ik. Geen issue, ik ken geen jongens die (iets meer dan) anderhalve meter groot zijn.
-Gespierd is leuk, maar belangrijker: geen buikje!
-Hij moet kaas lusten. Net nu jullie dachten dat mijn absurde eisen eruit gegroeid waren, ha! Ik ben dol op kaas en in zowat elk lievelingsgerecht van mij zit kaas. Ik heb géén zin om voor hem apart te koken.
-Humor is belangrijk, maar hij hoeft geen komiek te zijn.
-Geen roker, bij voorkeur. Ik rook zelf ook niet.
-Hij hoeft nog niet over kinderen na te denken.
-Leeftijd... Pff, hij mag niet op pensioen zijn?
-Muziek spelen en creatief zijn is tof, omdat dat mijn interesses zijn. Gelukkig heb ik ook nog andere interesses;).
-Hij moet om kunnen gaan met mijn vrouwelijke variant op bindingsangst. En vooral: hij moet die bindingsangst kunnen laten verdwijnen uiteindelijk, misschien vrij belangrijk...
Goh, nu heb ik hier een lijstje, maar gedetailleerd (behalve de kaas en het buikje) is het eigenlijk niet. Ik zou eens kunnen nadenken over de perfecte man, zowel uiterlijk als innerlijk. Maar volgens mij gaat dat énorm vervelen, zo'n man die alles heeft en doet wat je wil. Perfectie is saai, ik streef die zelf ook niet na. En ik denk dat 'verliefd op hem worden' als eis al moeilijk genoeg wordt.
dinsdag 11 januari 2011
woensdag 5 januari 2011
Klein jaaroverzichtje van 2010
2010 was het jaar waarin
-ik voor het eerst met vrienden op reis ging met de auto.
-ik mijn koeienfiets terugvond.
-kotgenote D. wegging en kotgenote L. bij ons introk.
-ik mijn achttiende én negentiende verjaardag vierde!
-we nieuwe buren op kot kregen.
-ik mijn eerste tweet plaatste.
-ikstopte minderde met nagelbijten
-ik niet verliefd werd.
-ik mijn ligamenten scheurde.
-ik een recordaantal examens aflegde.
-ik zangeres werd in een (kuch) bandje (kuch).
-ik vrijwillig ging lopen. En dat nog leuk vond ook.
-idem met zwemmen.
-mijn hond knuffeliger dan ooit deed. But I don't mind!
-ik één jaar blogde op deze site.
2011 wordt het jaar waarin
-ik voor de eerste keer naar Amerika ga. Vegas, here I come!
-mijn vissenfiets (vroegere koeienfiets) een nieuw laagje krijgt.
-er talloze Ilsetweets zullen volgen. #twitterrules
-ik zal stoppen met nagelbijten. For real.
-ik verwonderd zal zijn als ik wél verliefd word, en niet rouwig indien niet.
-ik hoop wat meer dan twee keer te repeteren met het bandje;)
-ik opnieuw wil gaan lopen. Of dansen misschien.
-idem met zwemmen.
-hetmaggeennaamhebben stopt. Denk ik. Als het mij ooit lukt om afscheid te nemen van dit alles, snif.
-ik -eindelijk, echt- een keyboard zal kopen en lessen zal nemen.
-ik eigenares word van een spiegelreflexcamera. Tips zijn altijd welkom!
-ik nog zal genieten van het bloggen, en jullie hopelijk ook van het lezen.
-ik voor het eerst met vrienden op reis ging met de auto.
-ik mijn koeienfiets terugvond.
-kotgenote D. wegging en kotgenote L. bij ons introk.
-ik mijn achttiende én negentiende verjaardag vierde!
-we nieuwe buren op kot kregen.
-ik mijn eerste tweet plaatste.
-ik
-ik niet verliefd werd.
-ik mijn ligamenten scheurde.
-ik een recordaantal examens aflegde.
-ik zangeres werd in een (kuch) bandje (kuch).
-ik vrijwillig ging lopen. En dat nog leuk vond ook.
-idem met zwemmen.
-mijn hond knuffeliger dan ooit deed. But I don't mind!
-ik één jaar blogde op deze site.
2011 wordt het jaar waarin
-ik voor de eerste keer naar Amerika ga. Vegas, here I come!
-mijn vissenfiets (vroegere koeienfiets) een nieuw laagje krijgt.
-er talloze Ilsetweets zullen volgen. #twitterrules
-ik zal stoppen met nagelbijten. For real.
-ik verwonderd zal zijn als ik wél verliefd word, en niet rouwig indien niet.
-ik hoop wat meer dan twee keer te repeteren met het bandje;)
-ik opnieuw wil gaan lopen. Of dansen misschien.
-idem met zwemmen.
-hetmaggeennaamhebben stopt. Denk ik. Als het mij ooit lukt om afscheid te nemen van dit alles, snif.
-ik -eindelijk, echt- een keyboard zal kopen en lessen zal nemen.
-ik eigenares word van een spiegelreflexcamera. Tips zijn altijd welkom!
-ik nog zal genieten van het bloggen, en jullie hopelijk ook van het lezen.
donderdag 30 december 2010
Komàààn!
Het is weer de moeite. Moodswings, opstaan en uitkijken naar het moment waarop ik er terug in mag kruipen, vitaya 's ochtends... Hallo, blokperiode.
Wanneer je denkt aan blokperiode, denk je automatisch aan blokhumor. (Ja toch hè?) Lachen met àlles gewoon. 't Is nu niet dat ik anders als een zuurpruimpje door het leven ga, integendeel zelfs, maar in de blok lach ik echt om de onnozelste dingen. Dingen die niet eens grappig bedoeld zijn, maar op dat moment vind ik ze hi-la-risch.
Een voorbeeldje. Vorig jaar, ik schreef er zelfs over. En als ik het nu herlees, tekent er zich een opnieuw een glimlach op mijn gezicht. Komààààn, Michel Maus? En Donald Tusk?! Dat is toch gewoon grappig?
Voorbeeldje twee. Een gesprek tussen mij en kotgenote L.:
Ilse: Zeg, aan welk wiel maak jij je fiets vast eigenlijk? Het voorste of het achterste?
L.: Aan mijn middelste.
Dit, lieve lezers, zorgde voor een slappelachaanval van 5 minuten. En niet alleen bij mij, ook bij L. We hadden allebei de volgende dag examen.
Verder, op twitter (ik moet een beetje mee zijn met mijn tijd, nietwaar?) zei Ntone dat ik nu wel ingetwurgerd was. Ingetwurgerd! Da's ingeburgerd op twitter! Allez! Da's toch grappig?
Toen las ik de blog van Tess. Die overigens niet grappig is, maar juist heel mooi. Niet om te lachen dus, behalve dan dat ene zinnetje. Tess schreef dat ze soms het energielevel van een vierjarige kleuter op speed heeft. Dit beschrijft ook mijn energielevel voor zowat 80 procent van de tijd (Arme kotgenoten. Vooral L. krijgt het soms hard te verduren). Bovendien zag ik dat kleutertje zo voor mij, rondjes draaiend rond de salontafel, met het tongetje een beetje uit de mond. Hihi.
De allerslimste mens ook, daar lig ik een uur door plat. Volgens mij heeft dat programma zijn goede kijkcijfers helemaal te danken aan de periode waarin dat uitgezonden wordt. Mocht er ooit een oktobereditie komen; de helft minder kijkers. Neem het van mij aan.
Germaine dan, gemiddeld zo'n 4 lachsalvo's per dag met haar. Ze is 13 en heeft vakantie, maar in deze tijden van solidariteit neemt ze die blokhumor gewoon over.
Goh, en om te eindigen... Dit bericht las ik tijdens de herexamenblok. Het moet zowat het leukste blogbericht zijn dat ik ooit gelezen heb, zelfs als ik niet in blokmodus geweest zou zijn, zou ik nog altijd luidop gelachen hebben. Ik maak hier even schaamteloos reclame: als je het nog niet deed, ga Roxanne lezen. Nu. Dan ga ik even naar de allerslimste mens kijken.
Wanneer je denkt aan blokperiode, denk je automatisch aan blokhumor. (Ja toch hè?) Lachen met àlles gewoon. 't Is nu niet dat ik anders als een zuurpruimpje door het leven ga, integendeel zelfs, maar in de blok lach ik echt om de onnozelste dingen. Dingen die niet eens grappig bedoeld zijn, maar op dat moment vind ik ze hi-la-risch.
Een voorbeeldje. Vorig jaar, ik schreef er zelfs over. En als ik het nu herlees, tekent er zich een opnieuw een glimlach op mijn gezicht. Komààààn, Michel Maus? En Donald Tusk?! Dat is toch gewoon grappig?
Voorbeeldje twee. Een gesprek tussen mij en kotgenote L.:
Ilse: Zeg, aan welk wiel maak jij je fiets vast eigenlijk? Het voorste of het achterste?
L.: Aan mijn middelste.
Dit, lieve lezers, zorgde voor een slappelachaanval van 5 minuten. En niet alleen bij mij, ook bij L. We hadden allebei de volgende dag examen.
Verder, op twitter (ik moet een beetje mee zijn met mijn tijd, nietwaar?) zei Ntone dat ik nu wel ingetwurgerd was. Ingetwurgerd! Da's ingeburgerd op twitter! Allez! Da's toch grappig?
Toen las ik de blog van Tess. Die overigens niet grappig is, maar juist heel mooi. Niet om te lachen dus, behalve dan dat ene zinnetje. Tess schreef dat ze soms het energielevel van een vierjarige kleuter op speed heeft. Dit beschrijft ook mijn energielevel voor zowat 80 procent van de tijd (Arme kotgenoten. Vooral L. krijgt het soms hard te verduren). Bovendien zag ik dat kleutertje zo voor mij, rondjes draaiend rond de salontafel, met het tongetje een beetje uit de mond. Hihi.
De allerslimste mens ook, daar lig ik een uur door plat. Volgens mij heeft dat programma zijn goede kijkcijfers helemaal te danken aan de periode waarin dat uitgezonden wordt. Mocht er ooit een oktobereditie komen; de helft minder kijkers. Neem het van mij aan.
Germaine dan, gemiddeld zo'n 4 lachsalvo's per dag met haar. Ze is 13 en heeft vakantie, maar in deze tijden van solidariteit neemt ze die blokhumor gewoon over.
Goh, en om te eindigen... Dit bericht las ik tijdens de herexamenblok. Het moet zowat het leukste blogbericht zijn dat ik ooit gelezen heb, zelfs als ik niet in blokmodus geweest zou zijn, zou ik nog altijd luidop gelachen hebben. Ik maak hier even schaamteloos reclame: als je het nog niet deed, ga Roxanne lezen. Nu. Dan ga ik even naar de allerslimste mens kijken.
zondag 26 december 2010
Knappe jongen
De strandhokjesblunder
Blunder nummer 2! Ik hoop dat J. ermee akkoord is dat ik deze openbaar maak. Nog meer openbaringen trouwens: ik heb het 'geluk' dat ik al eens eerder over de blunder, of toch hoe het allemaal begon, geschreven heb. Op mijn eerste blog. Daar publiceerde ik berichtjes toen ik veertien was (ik heb de blog in kwestie privé gemaakt). En daaruit zal ik nu een stukje citeren:
Nog snel even de context.: J. en ik verbleven enkele dagen in mijn zee-appartementje. Mijn grootouders waren erbij trouwens (ik kon op die leeftijd zelfs nog geen pasta koken), maar dat weerhield ons er niet van om heelder dagen te shoppen en naar jongens te kijken. Dit laatste deden we op het balkon van mijn appartement.
's morgens keken we zo (nr jongens) me de verrekijker. Ach, ze sliepen vast nog. Dus we zagen er geen (mooie=p) en gingen mr nr binnen. Just toen ik binnen wou stappen zag ik in n flits … $EXGOD!!!!! Waaauw=D dn zijn we mr heel veel gaan wandelen wr hij vakantiejob deed (de speelgoedwinkel onder t appartement, we zijn er zelfs binnengeweest=D (die ooogen!!!!!!=D)). Toen was ij aan t opruimen. Mjah, we waren al boven. Toen liet ik n stilo vallen vn t balkon, en gingen we die oprapen;). Dn hebbe we zo op n surfplank n papierke gelegd me: Wa is je naam? Grtz, Ilse&J. En dn wij loop loop nr de lift!! Toen deed ij dus gebaar nr ons da we moesten komen nr em=p. Dn wij direct uit die lift=). (lekker subtiel=p)
Op de vraag of ik altijd al zo mooi kon schrijven, antwoord ik vanaf nu nee.
Begrijpen jullie het eigenlijk? Het komt erop neer dat we naar jongens aan het kijken waren, vanop het balkon met een verrekijker. Het leek niet veel soeps te zijn die dag, tot ik in een flits een mooie jongen zag. We noemden hem Sexgod, met een $ zelfs toen, en dan zijn we begonnen met hem te 'stalken'. We lieten onder andere een stiftje vallen van het balkon, recht naast de plek waar hij vakantiejob deed (in een speelgoedwinkel). Dat stiftje was een excuus om naar beneden te gaan tov. de grootouders (opa, als je dit leest: bij deze.). Beneden durfden we uiteraard geen gesprekje met hem te beginnen, dus legden we een kaartje. Op dat kaartje stond "Zin in een afspraakje" gedrukt, wat we er zelf opschreven was: "Wat is je naam? Groetjes, Ilse en J."
We legden het papiertje op een surfplank aan de zijkant van de speelgoedwinkel (hij bracht die planken naar binnen). Dan kregen we the cold feet, en LIEPEN we naar de ingang van het appartement, hup, de lift in. In een flits had ik hem zien staan, gebarend dat we naar hem moesten komen. Dat deden we, om vervolgens een stroef gesprekje aan te gaan (Durfden jullie het niet vragen? "Nee." Mijn naam is Vincent. En laat me raden: jij bent J. en jij bent Ilse? "Nee, omgekeerd. (giechel)" Hoe oud zijn jullie? "Vijftien en veertien. Maar ik verjaar in december, ik ben dus eigenlijk al veertienENEENHALF!"). Kortom: J. en Ilse waren verkocht.
Helaas, het bleef bij kijken, met een beetje kwijl in onze mondhoeken. Het beste zicht op hem hadden we van op het strand. Daar stonden we dan ook, achter de strandhokjes. Tussen twee strandhokjes heb je altijd nog een centimeter of 20 ruimte, waardoor we naar hem keken. Hij zat op een stoel, met zijn rug naar ons. We zagen zijn halflange, bruine haren, zijn leuke kleren, zijn ogen,...
Hé? Wacht eens... Zijn ogen... WAAH! HIJ ZIET ONS!
Vincent had zich omgedraaid, waarschijnlijk omdat hij iets hoorde, en keek ons aan met een verbaasde blik. Op dat moment verborgen er zich 2 hoofdjes achter een strandhokje, gevolgd door een enorm gegiechel. We hadden zelf een heel groot busted-gevoel, dus liepen we weg. En Sexgod, die hebben we niet meer gezien.
Vincent, mocht je dit lezen, mijn oprechte excuses voor mijn puberaal gedrag... Maar je was echt wel knap.
Blunder nummer 2! Ik hoop dat J. ermee akkoord is dat ik deze openbaar maak. Nog meer openbaringen trouwens: ik heb het 'geluk' dat ik al eens eerder over de blunder, of toch hoe het allemaal begon, geschreven heb. Op mijn eerste blog. Daar publiceerde ik berichtjes toen ik veertien was (ik heb de blog in kwestie privé gemaakt). En daaruit zal ik nu een stukje citeren:
Nog snel even de context.: J. en ik verbleven enkele dagen in mijn zee-appartementje. Mijn grootouders waren erbij trouwens (ik kon op die leeftijd zelfs nog geen pasta koken), maar dat weerhield ons er niet van om heelder dagen te shoppen en naar jongens te kijken. Dit laatste deden we op het balkon van mijn appartement.
's morgens keken we zo (nr jongens) me de verrekijker. Ach, ze sliepen vast nog. Dus we zagen er geen (mooie=p) en gingen mr nr binnen. Just toen ik binnen wou stappen zag ik in n flits … $EXGOD!!!!! Waaauw=D dn zijn we mr heel veel gaan wandelen wr hij vakantiejob deed (de speelgoedwinkel onder t appartement, we zijn er zelfs binnengeweest=D (die ooogen!!!!!!=D)). Toen was ij aan t opruimen. Mjah, we waren al boven. Toen liet ik n stilo vallen vn t balkon, en gingen we die oprapen;). Dn hebbe we zo op n surfplank n papierke gelegd me: Wa is je naam? Grtz, Ilse&J. En dn wij loop loop nr de lift!! Toen deed ij dus gebaar nr ons da we moesten komen nr em=p. Dn wij direct uit die lift=). (lekker subtiel=p)
Op de vraag of ik altijd al zo mooi kon schrijven, antwoord ik vanaf nu nee.
Begrijpen jullie het eigenlijk? Het komt erop neer dat we naar jongens aan het kijken waren, vanop het balkon met een verrekijker. Het leek niet veel soeps te zijn die dag, tot ik in een flits een mooie jongen zag. We noemden hem Sexgod, met een $ zelfs toen, en dan zijn we begonnen met hem te 'stalken'. We lieten onder andere een stiftje vallen van het balkon, recht naast de plek waar hij vakantiejob deed (in een speelgoedwinkel). Dat stiftje was een excuus om naar beneden te gaan tov. de grootouders (opa, als je dit leest: bij deze.). Beneden durfden we uiteraard geen gesprekje met hem te beginnen, dus legden we een kaartje. Op dat kaartje stond "Zin in een afspraakje" gedrukt, wat we er zelf opschreven was: "Wat is je naam? Groetjes, Ilse en J."
We legden het papiertje op een surfplank aan de zijkant van de speelgoedwinkel (hij bracht die planken naar binnen). Dan kregen we the cold feet, en LIEPEN we naar de ingang van het appartement, hup, de lift in. In een flits had ik hem zien staan, gebarend dat we naar hem moesten komen. Dat deden we, om vervolgens een stroef gesprekje aan te gaan (Durfden jullie het niet vragen? "Nee." Mijn naam is Vincent. En laat me raden: jij bent J. en jij bent Ilse? "Nee, omgekeerd. (giechel)" Hoe oud zijn jullie? "Vijftien en veertien. Maar ik verjaar in december, ik ben dus eigenlijk al veertienENEENHALF!"). Kortom: J. en Ilse waren verkocht.
Helaas, het bleef bij kijken, met een beetje kwijl in onze mondhoeken. Het beste zicht op hem hadden we van op het strand. Daar stonden we dan ook, achter de strandhokjes. Tussen twee strandhokjes heb je altijd nog een centimeter of 20 ruimte, waardoor we naar hem keken. Hij zat op een stoel, met zijn rug naar ons. We zagen zijn halflange, bruine haren, zijn leuke kleren, zijn ogen,...
Hé? Wacht eens... Zijn ogen... WAAH! HIJ ZIET ONS!
Vincent had zich omgedraaid, waarschijnlijk omdat hij iets hoorde, en keek ons aan met een verbaasde blik. Op dat moment verborgen er zich 2 hoofdjes achter een strandhokje, gevolgd door een enorm gegiechel. We hadden zelf een heel groot busted-gevoel, dus liepen we weg. En Sexgod, die hebben we niet meer gezien.
Vincent, mocht je dit lezen, mijn oprechte excuses voor mijn puberaal gedrag... Maar je was echt wel knap.
donderdag 23 december 2010
Kerstcadeau ! (5)
Gisteren was het zover... Mijn eigenste Secret Santa kwam mijn cadeautje persoonlijk afzetten! Na wat nieuwsgieriggemaak van zijn kant, kreeg ik een klein vermoeden wie het zou zijn... En ja hoor, het was Ntone!
Zwaar gescoord heeft hij: ik kreeg een doos...
En last but not least: een briefje met de belofte dat hij eens gaat komen koken voor mij en de kotgenootjes (als ze braaf zijn:p)! Dat viel hier ook enorm in de smaak, moet ik zeggen...;)
Kortom: ik ben waanzinnig hard verwend, Antoon heeft zijn Sesa-rol goed vervuld. En ik vond het fijn om eens over blogstuff te kunnen babbelen met een mede-blogger. Ook nog een dikke merci voor Tess, die dat toch maar eventjes allemaal georganiseerd heeft.
Ik kijk al uit naar Sesa 2011!
Zwaar gescoord heeft hij: ik kreeg een doos...
In die doos zat er een mandje met gigantisch veel chocolade (in alle vormen en smaken), een chocoladereceptenboekje en roosjes!
Ik was euforisch, extatisch, al wat je maar wil. En ik keek ernaar zoals ik alleen maar naar chocolade kan kijken...
En last but not least: een briefje met de belofte dat hij eens gaat komen koken voor mij en de kotgenootjes (als ze braaf zijn:p)! Dat viel hier ook enorm in de smaak, moet ik zeggen...;)
Kortom: ik ben waanzinnig hard verwend, Antoon heeft zijn Sesa-rol goed vervuld. En ik vond het fijn om eens over blogstuff te kunnen babbelen met een mede-blogger. Ook nog een dikke merci voor Tess, die dat toch maar eventjes allemaal georganiseerd heeft.
Ik kijk al uit naar Sesa 2011!
maandag 20 december 2010
Kerstcadeau ! (4)
Ik las net bij Tamara (mijn Slachtoffer, aan wie ik een cadeautje moest geven) dat ze mijn cadeautje leuk vond. Heel fijn om te lezen! Ik heb er zelf ook veel plezier aan gehad om een cadeautje te kiezen en het te laten maken. (mijn kotgenote L. vond mijn getwijfel aan de groenheid van de parels misschien wat minder leuk... Maar samenwonen is opofferingen kunnen maken:p) Ook was er de spanning of ze het wel leuk zouden vinden daar, en het gestress of het wel zou toekomen... Maar gelukkig!
Nu zijn er enorm veel mensen die via haar blog op de mijne terecht zijn gekomen, en ik heb hier net foto's van mezelf in de sneeuw gepost. Ai. Mhh. Ik vermoed dat de nieuwe bezoekers een vrij studentikoos beeld van mij zullen hebben nu. ;)
Van mijn Secret Santa hoor ik ook vanalles! Ik krijg het cadeautje woensdag, en hij/zij zit me énorm nieuwsgierig te maken...
Hoe dan? Ik kreeg een mailtje van hem/haar. En toen ik daarop antwoordde dat ik de schrijfstijl van hem/haar probeerde te herkennen in andere blogs (tevergeefs), kreeg ik dit wazige antwoord:
"Een schrijfwijze is niet meer dan een opeenvolging van woorden. Soms poetisch en dromerig, soms een boodschappenlijstje. Maar denk eens aan wat er woensdag op je stoep staat... een vaas rozen, of een verzameling leuke interieurspulletjes? Ga je de tintelende smaak van chocolade op je tong proeven of ga je je voetjes kunnen kleden in cute kousje, je weet wel, zo van die kousjes met aparte tenen..."
Ja, dan word ik dus gek van spanning hè!
Nu zijn er enorm veel mensen die via haar blog op de mijne terecht zijn gekomen, en ik heb hier net foto's van mezelf in de sneeuw gepost. Ai. Mhh. Ik vermoed dat de nieuwe bezoekers een vrij studentikoos beeld van mij zullen hebben nu. ;)
Van mijn Secret Santa hoor ik ook vanalles! Ik krijg het cadeautje woensdag, en hij/zij zit me énorm nieuwsgierig te maken...
Hoe dan? Ik kreeg een mailtje van hem/haar. En toen ik daarop antwoordde dat ik de schrijfstijl van hem/haar probeerde te herkennen in andere blogs (tevergeefs), kreeg ik dit wazige antwoord:
"Een schrijfwijze is niet meer dan een opeenvolging van woorden. Soms poetisch en dromerig, soms een boodschappenlijstje. Maar denk eens aan wat er woensdag op je stoep staat... een vaas rozen, of een verzameling leuke interieurspulletjes? Ga je de tintelende smaak van chocolade op je tong proeven of ga je je voetjes kunnen kleden in cute kousje, je weet wel, zo van die kousjes met aparte tenen..."
Ja, dan word ik dus gek van spanning hè!
zondag 19 december 2010
Kleren zijn voor wussies!
En zo zetten ik en kotgenote L. vandaag de nieuwe kotweek in...
Ooh, vleesch op de blog! Ik publiceer eigenlijk niet vaak bikinifoto's, maar nu kon ik toch niet anders. En knippen nam de kracht van de foto's weg. Wazig maken of zo leek me er weer wat over. Het mocht trouwens van kotgenote L. ;)
Nu denken jullie vast allemaal dat we gaan zwemmen zijn. Makes sense, inderdaad. Maar toch deden we iets anders. We dachten het één minuut vol te houden, maar het werden er 10!
Maar wàt dan? Toch niet... Wel ja. Ik zei al eens eerder dat ik een meisje van extremen ben. En dan krijgen we zoiets:
Koud? Allez, ik draag toch een muts? En (hand)schoenen!
Ooh, vleesch op de blog! Ik publiceer eigenlijk niet vaak bikinifoto's, maar nu kon ik toch niet anders. En knippen nam de kracht van de foto's weg. Wazig maken of zo leek me er weer wat over. Het mocht trouwens van kotgenote L. ;)
Nu denken jullie vast allemaal dat we gaan zwemmen zijn. Makes sense, inderdaad. Maar toch deden we iets anders. We dachten het één minuut vol te houden, maar het werden er 10!
Maar wàt dan? Toch niet... Wel ja. Ik zei al eens eerder dat ik een meisje van extremen ben. En dan krijgen we zoiets:
Koud? Allez, ik draag toch een muts? En (hand)schoenen!
Abonneren op:
Posts (Atom)
