Komàààn!

Het is weer de moeite. Moodswings, opstaan en uitkijken naar het moment waarop ik er terug in mag kruipen, vitaya 's ochtends... Hallo, blokperiode.

Wanneer je denkt aan blokperiode, denk je automatisch aan blokhumor. (Ja toch hè?) Lachen met àlles gewoon. 't Is nu niet dat ik anders als een zuurpruimpje door het leven ga, integendeel zelfs, maar in de blok lach ik echt om de onnozelste dingen. Dingen die niet eens grappig bedoeld zijn, maar op dat moment vind ik ze hi-la-risch.

Een voorbeeldje. Vorig jaar, ik schreef er zelfs over. En als ik het nu herlees, tekent er zich een opnieuw een glimlach op mijn gezicht. Komààààn, Michel Maus? En Donald Tusk?! Dat is toch gewoon grappig?

Voorbeeldje twee. Een gesprek tussen mij en kotgenote L.:
Ilse: Zeg, aan welk wiel maak jij je fiets vast eigenlijk? Het voorste of het achterste?
L.: Aan mijn middelste.
Dit, lieve lezers, zorgde voor een slappelachaanval van 5 minuten. En niet alleen bij mij, ook bij L. We hadden allebei de volgende dag examen.

Verder, op twitter (ik moet een beetje mee zijn met mijn tijd, nietwaar?) zei Ntone dat ik nu wel ingetwurgerd was. Ingetwurgerd! Da's ingeburgerd op twitter! Allez! Da's toch grappig?

Toen las ik de blog van Tess. Die overigens niet grappig is, maar juist heel mooi. Niet om te lachen dus, behalve dan dat ene zinnetje. Tess schreef dat ze soms het energielevel van een vierjarige kleuter op speed heeft. Dit beschrijft ook mijn energielevel voor zowat 80 procent van de tijd (Arme kotgenoten. Vooral L. krijgt het soms hard te verduren). Bovendien zag ik dat kleutertje zo voor mij, rondjes draaiend rond de salontafel, met het tongetje een beetje uit de mond. Hihi.

De allerslimste mens ook, daar lig ik een uur door plat. Volgens mij heeft dat programma zijn goede kijkcijfers helemaal te danken aan de periode waarin dat uitgezonden wordt. Mocht er ooit een oktobereditie komen; de helft minder kijkers. Neem het van mij aan.

Germaine dan, gemiddeld zo'n 4 lachsalvo's per dag met haar. Ze is 13 en heeft vakantie, maar in deze tijden van solidariteit neemt ze die blokhumor gewoon over.

Goh, en om te eindigen... Dit bericht las ik tijdens de herexamenblok. Het moet zowat het leukste blogbericht zijn dat ik ooit gelezen heb, zelfs als ik niet in blokmodus geweest zou zijn, zou ik nog altijd luidop gelachen hebben. Ik maak hier even schaamteloos reclame: als je het nog niet deed, ga Roxanne lezen. Nu. Dan ga ik even naar de allerslimste mens kijken.